سَقَانِی الْحُبُّ کَاْسَاتِ الْوِصَالٖ

وظیفۂ قادریہ
۱۳۲۱ھ

سَقَانِی       الْحُبُّ            کَاْسَاتِ      الْوِصَالٖ

سَقَانِی       الْحُبُّ            کَاْسَاتِ      الْوِصَالٖ
فَقُلْتُ        لِخَمْرَتِیْ          نَحْوی          تَعَالٖ
داد عشقم جامِ وصلِ کِبریا
پس   بِگُفْتَم    بادَہ  اَم     را    سُویم     آ
اَلصَّلا اے فُضلہ خورانِ حضور
شاہ بر جُودَسْتْ و صَہبا در وُفور
بَخْش کَردن گَر نِہ عَزمِ خُسرَوی سْتْ
آخر ایں نُوشِیدہ خوانْدَن بہرِ چیسْتْ
سَعَتْ   وَ   مَشَتْ   لِنَحْوِیْ    فِیْ   کُئُوْسٖ
فَہِمْتُ          لِسُکْرَتِیْ          بَیْنَ         الْمَوَالٖ
شُد دَواں در جامْہا سُویَم رَواں
 والِہ    سُکرَم      شُدَم      در    سَرْوَراں
شکرِ تو از ذکر و فکر اَکبر بَوَد
سُکْر  کو    چُوں   حکم   خود    بَر  می  رَوَد

سوئے مَے بر بوئے مے مَرداں رَواں
بادَہ خود سُویَت بَپائے سَر دَواں
فَقُلْتُ           لِسَآئِر   الْاَقْطَاب          لُمُّوْا
بِحَالِیْ       وَ ادْخُلُوْا       اَنْتُمْ        رجَالیٖ
گُفْتَم اے قُطباں بعونِ شانِ مَن
جُملہ دَرآئید تاں مَردانِ من
جمع خواندِی تا قَوِی دِلہا شَوَند
ہم زِ عَونِ حالِ خود دادِی کَمَند
ورنہ تا بامِ حضورِ تو صُعود
حَاشَ لِلّٰہ   تاب    و    یارائے   کہ    بُود
وَ     ھُمُّوْا     وَ  اشْرَبُوْا      اَنْتُمْ     جُنُوْدِیْ
فَسَاقِی      الْقَوْمِ          بِالْوَا فِیْ         مَلَالٖ
ہِمّت آرید و خُورید اے لَشکَرَم
ساقِیم دادَہ لَبالَب از کرم
شکرِ حق جامِ تو لِبرِیزِ مَے ست
ہر لَبالَب را چَکِیدَن دَرپَئے سْتْ
تا      بَما     ہم     آیَدْ     اِنْشَائَ  الْعَظِیْم
آں نصِیْبُ  الْاَرْض    مِنْ    کَاسِ  الْکَرِیْم
شَرِبْتُمْ     فُضْلَتِی    مِنْ    بَعْدِ    سُکْرِیْ
وَ  لَا نِلْتُمْ           عُلُوِّیْ           وَ   ا تِّصَالٖ
مَن شُدَم سَرشار و سُورَم می چشید
رَخت تا قُرب و عُلُوَّم کے کَشید
فُضلہ خورانَش شَہان و مَن گدائے
روئے آنَم کُو کہ خواہم قطرہ لائے
یَلَّلے جودِ شَہم گُفتہ ملائے
مے طلب لا نَشِنَوی ایں جا نہ لائے
مَقَامُکُمُ     الْعُلٰی     جَمْعًا     وَ     لٰـکِنْ
مَقَامِیْ       فَوْقَـــکُمْ     مَازَالَ         عَالٖی
جاے تاں بالا و لے جایم بَودْ
فَوقِ تاں از روزِ اوّل تا اَبَد
جاتْ بالاتر زِ وہمِ جائہَا
جائہَا خود ہَست بہرِ پائہَا
پائہا چہ بَوَد کہ سَرہا زیرِ پاتْ
پات ہم کے چوں فُرُود آئی زِ جاتْ

اَنَا       فِیْ      حَضْرَۃِ      التَّقْرِیْبِ     وَحْدِیْ
یُصَرِّفُنِیْ         وَ         حَسْبِیْ         ذُوالْجَلَالٖ
یَـکَّہ  در     قُربم     خُدا     گَرْدانَدَم
حال و کافی آں جلیل واحِدَم
اَیکِہ می گردانَدَت آں یک نہ غیر
حالِ ما گرداں زِ شَرہا سوئے خیر
تاجِ قُربش شادماں بر سر بِنِہ
شَیْئً  لِّلّٰہ   قُربِ    خود     ما     را     بِدِہ
اَنَا  الْبَازِيُّ     اَشْھَبُ      کُلُّ       شَیْخٍ
وَ  مَنْ   ذَا   فِی الرِّجَال   اُعْطِیَ  مِثَالٖ
بازِ اَشہب ما و شیخاں چوں حَمام
کِیْسْتْ در مَرداں کہ چوں مَن یافْتْ کام
حَبَّذا       شہبازِ       طَیرِستانِ        قُدس
اے شکارِ پنجہ اَت مُرغانِ قُدس
شادماں بر قُمری کَوتر بِزَنْ
گَہ نگہ بر خَسْتَہ چُغدے ہم فِگَن
کَسَانِیْ           خِلْعَۃً         بِطِرَازِ       عَزْمٍ
وَ          تَـوَّجَنِیْ        بِتیْجَانِ          الْکَمَالٖ
خلعتم با خوش نگارِ عَزم داد
بر سَرم صَد تاجِ دارائی نِہاد
یا رَب ایں خِلْعَتِ ہُمایوں تا نُشُور
حُلَّہ پُوشا یک نظر بر مُشْت عُوْر
تاج را از فَرقِ خود مِعراج دِہ
بر سَرمْ از خاکِ راہَتْ تاج نِہ
وَ   اَطْلَعَنِیْ       عَلٰی       سِرٍّ        قَدِیْمٍ
وَ      قَلَّدَنِیْ      وَ      اَعْطَانِی     سُؤَالِي
آگَہَم فَرمود بر رازِ قدیم
عُہْدہ داد و جُملہ کامَم آں کریم
عہدہ از تو عَہد از تو ما زِ تو
ما بَظِلِّ نعمت و ہم نازِ تو
یَلَّلے وَخ وَخ زمانِ خُرمی سْتْ
سوئے ما شُد شَحنہ حالا تَرس کیسْتْ
وَ   وَلَّانِیْ     عَلَی   الْاَقْطَاب       جَمْعًا
فَحُکْمِیْ      نَافِذٌ      فِیْ     کُلِّ    حَالٖ
والیم کَردَہ بر اَقطابِ جہاں
پس بَہر حال سْتْ حکمِ من رَواں
از ثُریا تا ثَرٰے اَمْرَت امیر
کَج  رُوے   بے  حکم   را   در  حکم   گِیر
پیش ازاں کافْتَد سوئے آتش نیاز
نرم نرم از دستِ لُطْفَت راست ساز
فَلَوْ   اَلْقَیْتُ    سِرّیْ     فِیْ      بحَارٍ
لَصَارَ  الْکُلُّ   غَوْرًا      فِی   الزَّوَالٖ
رازِ    خود   گر     اَفْگَنَماندر    بِحا ر
جملہ گم گردَد فِرو رَفتہ بَغار
نفس و شیطاں نَزعِ جاں گُور و نُشُور
نامہ خواندَن بر سرِ خنجر عُبور
ناخدایا ہفت دریا در رَہم
دست گیر اے یم زِ رازَت کم زَنم
وَ   لَوْ   اَ لْـقَیْتُ   سِرّيْ    فِيْ   جبَالٍ
لَدُکَّتْ   وَ اخْتَفَتْ     بَیْنَ   الرِّمَالٖ
رازم اَر جلوہ دِہَم گردَد جِبال
پارہ پارہ گَشتہ پِنہاں در رِمال
اے زِ رازَت کوہِ کاہ و کاہِ کوہ
کاہِ بے جاں راست سدِّ راہ کوہ
طاعَتَم کاہ اَست جُرمَم کوہ وار
کوہ را کاہ و بپروَر کاہ زار
وَ  لَوْ  اَلْقَیْتُ    سِرّیْ       فَوْقَ        نَارٍ
لَخَمِدَتْ   وَ  انْطَفَتْ   مِنْ  سِرِّ  حَالٖی
پَرتَوِ     راز     اَفْگَنَم   گر     بر    اَثیر
سرد و خامُش گردَد از رازَم سَعِیر
نَیِّرا     من      نارِ      جرم      اَفروختم
ہم دلِ زارَم دَرونَش سُوختم
زارِ من از زور با خود نَوش کُن
نارِ من از نور خود خاموش کن
وَ   لَوْ  اَلْقَیْتُ    سِرِّیْ      فَوْقَ       مَیْتٍ
لَقَامَ         بِقُدْرَۃِ     الْمَوْلٰی          تَعَالٖی
رازِ    خود     بر    مردہ     گر     اَفْگنم
زندہ برخِیزَد بَاِذنِ ذُوالکرم
اے نگاہَت زندہ ساز مُردَہا
چیست پِیشَت در دلِ اَفسُرْدَہا
ایں لَبانَت شہد بار جلوہ کن
قُم بفرما مردہ ام را زندہ کن
وَ      مَا     مِنْھَا       شُھُوْرٌ       اَوْ       دُھُوْرٌ
تَمُرُّ   وَ       تَنْقَضِیْ       اِلَّا         اَتَالِيْ
نیست شہرے نیست دَہرے را مُرُور
تا نَیایَد بر دَرَم پیش از ظُہور
اے درِ تو مرجعِ ہر دَہر و شہر
بَنْدَگانَت را چہ تَرس از دستِ دہر
ہر مہِ عُمرم کُن از مِہرَت بَخیر
خیرِ محضا من نہ بِیْنَم ہِیچ ضَیر
وَ   تُخْبِرنِیْ   بمَا   یَاْتِی   وَ     تَجْرِیْ
وَ   تُعْلِمنِیْ    فَاَقْصِرْ     عَنْ   جَدَالِیْ
جملہ گویَد با من از حال و صفت
از جِدالَم دست کوتہ بایَدَت
اَوْحَشَ اللّٰہ   زیبَد   ایں    شہ    را   جلال
عرض بیگیِ درِ او ماہ و سال
دَر جِدالش کے کُجا یابی اماں
خود کنیزِ اُو زمیں بندہ زماں
مُریْدِیْ   ھِمْ  وَ  طِبْ وَ  اشْطَحْ  وَ غَنِّ
وَ  افْعَلْ        مَا تَشَآئُ       فَالْاِسْمُ    عَالٖ
بندہ ام خوش می سرا بِیباک و مست
ہر چہ خواہی کن کہ نسبت برتر است
ایں سخن را بندہ بایَد بندہ کُو
بندہ کن اے بادشاہ بندہ جُو
شاد و پا کُوباں رَود جانم زِ تن
بر  مُریْدِیْ   ھِمْ  وَ  طِبْ وَ  اشْطَحْ  وَ غَن
مُرِیْدِیْ    لَا تَخَفْ     اَﷲُ      رَبِّیْ
عَطَانِیْ رِفْعَۃً         نِلْتُ  الْمَنَالٖ
ربِ من حق بندہ از تَرسے مَنال
رِفعتم آمد رَسیدم تا مَنَال
اے تُرا اَﷲ رب محبوب اَب 
طُرفہ مَربوبی و محبوبی عَجب
رب و اَب پاکَت نَمود از رَیب و عیب
از دِلَم برکَش شہا ہر عیب و ریب
مُریْدیْ    لَا تَخَفْ    وَاشٍ    فَاِنِّیْ
عَزْوْمٌ      قَاتِلٌ        عِنْدَ   الْقِتَالٖ
بندہ ام تَرسے مَدار از بَدسِگال
سخت عَزم و قاتِلَم وقتِ قتال
شکر حق با بندگاں شہ را سرَسْت
خانہ زادیم زِ اَبّ و مادرَسْت
بندہ اَت را دشمناں دانَند خَس
یَا         عَزُوْمًا        قَاتِلًا        فریاد      رَس
طَبُوْلِیْ     فِی السَّمَائِ    وَ الْاَرْض      دَقَّتْ
وَ        شَاؤُسُ  السَّعَادۃِ           قَدْ    بَدَالِیْ
نَوبتَم در خَضری و غَبرا زدند!
شد نقیب مَوکبَم بحتِ بلند
یا   رب   ایں   شہ   را   مبارک    دِیر  باز
تخت و بخت و تاج و باج و ساز و ناز
بادشاہا شکرِ سلطانیِ خویش
یک نگاہے بر گدائے سینہ ریش
بِلَادُ  اﷲِ      مُلْکِیْ      تَحْتَ      حُکْمِیْ
وَ   وَقْتِیْ    قَبْلَ     قَلْبِیْ     قَدْ   صَفَالِیْ
ملکِ حق مُلکَم تہِ فرمانِ من
وقتِ من شد صاف پیش از جانِ من
بَارَکَ اﷲ        وسعتِ      سُلطانِ      تو
شَرق   تا   غَرب  آنِ   تو   قربانِ   تو
تِیرہ وقتے خِیرہ بختے سینہ رِیش
بر در آمد دِہ زکوٰۃِ وقتِ خویش
نَظَرْتُ      اِلٰی        بِلَادِ  اﷲِ          جَمْعًا
کَخَرْدَلَۃٍ        عَلٰی        حُکْمِ       ا  تِّصَالٖ
در نگاہم جملہ مُلکِ ذوالجلال
دانۂ    خَردل   ساں     بَحُکْمِ      اِتصال
وَہ کہ تو می بینی و ما در گُناہ 
آہ آہ از کُوریِ ما آہ آہ
چشم دِہ تا زیں بلاہا وارَہیم
رُوئے تو بِینِیم و بر پا جاں دِہیم
وَ   کُلُّ   وَلِیٍّ   لَّــہٗ    قَدَمٌ   وَّ   اِنِّیْ
عَلٰی     قَدَمِ  النَّبِیِّ    بَدْرِ  الْکَمَالٖ
ہر ولی را یک قدم دادَند و ما
بر        قَدَمْہائے       نبی      بدرُ  العُلیٰ
کام جانہا تو بَگامِ مصطفیٰ
حَیف بر خُطُواتِ دیو آئیم ما
گام بر گام سگے ما را مَبیں
دست  دِہ   بَرکش     سوئے      راہ   مبیں
دَرَسْتُ   الْعِلْمَ     حَتّٰی     صِرْتُ     قُطْبًا
وَ    نِلْتُ  السَّعْدَ    مِنْ    مَّوْلَی    الْمَوَالِیْ
درس کَردَم علم تا قُطبے شُدم
کَرد مولائے مَوالی اَسعدم
اے سعیدِ بو سعید سعدِ دیں
سعدِ چَرخت بندہ اے سعدِ زمیں
نے ہمیں سَعْدی کہ شاہا سَعد کن
سَعد  کن    نا سعد    ما     را    سعد  کن
رِجَالِیْ    فِیْ    ھَوَاجرِھِمْ    صِیَامٌ
وَ    فِیْ       ظُلَمِ اللَّیَالِیْ     کَالْـلَآلٖ
در تَموزِ روز جَیشَم روزہ دار
در شبِ تیرہ چو گوہر نور بار
کارِ مَردانَت صیام ست و قیام
کامِ ما در خوردِ بام و خوابِ شام
مَرد کن یا خاکِ راہَت کن شَتاب
ایں بہائم را چناں گو کن تُراب
اَنَا الْحَسَنِيْ     وَ الْمِخْدَعْ      مَقَامِیْ
وَ  اَقْدَامِیْ    عَلٰی      عُنُقِ  الرّجَالٖ
از حسن نسلِ من و مِخدع مقام
پائے من بر گردنِ جملہ کِرام
سَرْوَرا ما ہم بَراہ اُفتادَہ اَیم
پائمالَت را سَرے بنہادہ اَیم
گل براہا یک قدم گل کم بداں
حِسْبَــۃً  لِّـــلّٰہ     مر      و     دامن    کشاں
اَنَا الْجیْلِیْ    مُحیُّ الدِّیْن      اِسْمِیْ
وَ اَعْلَامِیْ      عَلٰی      رَأسِ  الْجِبَالٖ
مَولدَم    جیلاں    و    نامَم       مُحیِ  دیں
رایتم بر قلہائے کوہ بیں
اے ز آیاتِ خدا رایاتِ تو
معجزاتِ مصطفیٰ آیاتِ تو
جلوہ دِہ از رایتَت ایں آیتَت
چوں مَنی مَحشور زیرِ رایَتَت 
وَ   عَبْدُ الْقَادِرِ   الْمَشْھُوْرُ       اِسْمِیْ
وَ   جَدِّیْ    صَاحِبُ  الْعَیْنِ  الْکَمَالٖ
نام مشہور است عبدالقادرَم
عینِ ہر فضل آنکہ جَدِّ اَکْبَرَم
آنِ جَدَّت چوں نَباشَد آنِ تو
وارثی اے جانِ من قربانِ تو
بر رضاؔئے ناقصَت اَفشاں نَوال
یک    چشیدن   آبے   از    بَحْرُ  الْکَمَال
خُفتہ دل تا چند ننگِ زِیستن
بر رُخش از بحرِ فضل آبے بزن
تِشنہ کامے پا بَدامے کَردَہ غَش
بحرِ سائل را بِگو خود رو بَرش
رو برش اُو را برش بیدار ساز
ہوش بخش و نُوش بخش و جاں نواز
جاں نوازا ! جاں فدائے نامِ تو
کامِ جاں دِہ اے جہاں در کامِ تو
ایں دُعا از بندہ آمیں از مَلک
پُوزِش از بغداد اِجابَت از فَلک
٭…٭…٭…٭…٭…٭








































SHARE THIS

Author:

Etiam at libero iaculis, mollis justo non, blandit augue. Vestibulum sit amet sodales est, a lacinia ex. Suspendisse vel enim sagittis, volutpat sem eget, condimentum sem.

0 Comments:

عجائب القرآن مع غرائب القرآن




Popular Tags

Islam Khawab Ki Tabeer خواب کی تعبیر Masail-Fazail waqiyat جہنم میں لے جانے والے اعمال AboutShaikhul Naatiya Shayeri Manqabati Shayeri عجائب القرآن مع غرائب القرآن آداب حج و عمرہ islami Shadi gharelu Ilaj Quranic Wonders Nisabunnahaw نصاب النحو al rashaad Aala Hazrat Imama Ahmed Raza ki Naatiya Shayeri نِصَابُ الصرف fikremaqbool مُرقعِ انوار Maqbooliyat حدائق بخشش بہشت کی کنجیاں (Bihisht ki Kunjiyan) Taqdeesi Mazameen Hamdiya Adbi Mazameen Media Zakat Zakawat اِسلامی زندگی تالیف : حكیم الامت اِسلامی زندگی تالیف : حكیم الامت مفسرِ شہیر مفتی احمد یار خان نعیمی علیہ رحمۃ اللہ القوی Mazameen mazameenealahazrat گھریلو علاج شیخ الاسلام حیات و خدمات (سیریز۲) نثرپارے(فداکے بکھرے اوراق)۔ Libarary BooksOfShaikhulislam Khasiyat e abwab us sarf fatawa مقبولیات کتابُ الخیر خیروبرکت (منتخب سُورتیں، معمَسنون اَذکارواَدعیہ) کتابُ الخیر خیروبرکت (منتخب سُورتیں، معمَسنون اَذکارواَدعیہ) محمد افروز قادری چریاکوٹی News مذہب اورفدؔا صَحابیات اور عِشْقِ رَسول about نصاب التجوید مؤلف : مولانا محمد ہاشم خان العطاری المدنی manaqib Du’aas& Adhkaar Kitab-ul-Khair Some Key Surahs naatiya adab نعتیہ ادبی Shayeri آیاتِ قرآنی کے انوار نصاب اصول حدیث مع افادات رضویّۃ (Nisab e Usool e Hadees Ma Ifadaat e Razawiya) نعتیہ ادبی مضامین غلام ربانی فدا شخص وشاعر مضامین Tabsare تقدیسی شاعری مدنی آقا صلی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلم کے روشن فیصلے مسائل و فضائل app books تبصرہ تحقیقی مضامین شیخ الاسلام حیات وخدمات (سیریز1) علامہ محمد افروز قادری چریاکوٹی Hamd-Naat-Manaqib tahreereAlaHazrat hayatwokhidmat اپنے لختِ جگر کے لیے نقدونظر ویڈیو hamdiya Shayeri photos FamilyOfShaikhulislam WrittenStuff نثر یادرفتگاں Tafseer Ashrafi Introduction Family Ghazal Organization ابدی زندگی اور اخروی حیات عقائد مرتضی مطہری Gallery صحرالہولہو Beauty_and_Health_Tips Naatiya Books Sadqah-Fitr_Ke_Masail نظم Naat Shaikh-Ul-Islam Trust library شاعری Madani-Foundation-Hubli audio contact mohaddise-azam-mission video افسانہ حمدونعت غزل فوٹو مناقب میری کتابیں کتابیں Jamiya Nizamiya Hyderabad Naatiya Adabi Mazameen Qasaid dars nizami interview انوَار سَاطعَہ-در بیان مولود و فاتحہ غیرمسلم شعرا نعت Abu Sufyan ibn Harb - Warrior Hazrat Syed Hamza Ashraf Hegira Jung-e-Badar Men Fateh Ka Elan Khutbat-Bartaniae Naatiya Magizine Nazam Shura Victory khutbat e bartania نصاب المنطق

اِسلامی زندگی




عجائب القرآن مع غرائب القرآن




Khawab ki Tabeer




Most Popular